Μέτρα για την Ανταγωνιστικότητα

Η πολιτική που ακολουθήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια απέτυχε παταγωδώς. Η εμμονή σε οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων αποδείχθηκε ότι δεν οδηγεί στην υπέρβαση της κρίσης, στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη, αλλά σε μεγαλύτερη ύφεση και σε όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων:

· Το έλλειμμα το 2011 διαμορφώθηκε στα 21,6 δισ. ευρώ, υψηλότερα από το 2010.

· Το ποσοστό ανεργίας τον Οκτώβριο 2011 έφθασε στο 18,2%, έναντι 13,5% τον Οκτώβριο του 2010 σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή.

Η αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής ομολογείται πλέον και από όσους, ασμένως έως πρόσφατα, την εφάρμοζαν, όπως η πλειάδα των δελφίνων του ΠΑΣΟΚ. Η συνέχιση, επομένως, παρόμοιων πολιτικών δεν συνιστά λύση αλλά, αντιθέτως, θα επιτείνει την κρίση.

Αναντίρρητα, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι πρωτεύον ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η αντιμετώπισή του, όμως, είναι εκ προοιμίου αποτυχημένη, εφόσον γίνει με αποσπασματικά μέτρα.

Η ανταγωνιστικότητα διαμορφώνεται από πολλές προϋποθέσεις, και δεν καθορίζεται αποκλειστικά από το μισθολογικό κόστος, όπως εύκολα διαπιστώνεται από τη θέση που κατέχουν στο σχετικό πίνακα αναπτυγμένες οικονομικά χώρες, όπως η Σουηδία ή η Γερμανία, όπου αυτό είναι υψηλό. Το φορολογικό και το ενεργειακό κόστος είναι ιδιαίτερα σημαντικό αλλά και υπέρογκο στη χώρα μας.

Η Νέα Δημοκρατία έχει επιμείνει σε σειρά μέτρων, τα οποία, ενταγμένα σε μια ολοκληρωμένη και στοχευμένη οικονομική πολιτική, θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, όπως:

· Η μείωση του μη μισθολογικού κόστους, και ιδιαίτερα η μείωση τόσο των εργοδοτικών όσο και των εισφορών των εργαζομένων (καθώς οι ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη) με ταυτόχρονη αυστηροποίηση των ποινών για όσους δεν τις καταβάλουν.

· Η μείωση του γραφειοκρατικού κόστους ίδρυσης και λειτουργίας των επιχειρήσεων.

Αντιθέτως, η περαιτέρω συμπίεση των μισθών θα έχει πολλές αρνητικές παρενέργειες όπως:

· η κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης,

· η μείωση των εσόδων των Ασφαλιστικών Ταμείων,

· η μείωση του κύκλου εργασιών στο μεγαλύτερο μέρος, κυρίως, των μη εξαγωγικών επιχειρήσεων,

· η αύξηση της ύφεσης και η εκτίναξη της ανεργίας

Άλλωστε, η Ελλάδα, ανάμεσα στα 17 κράτη της Ευρωζώνης, έχει την 6^η θέση ως προς το φθηνότερο ωριαίο κόστος εργασίας. Επιπλέον, τα δύο τελευταία χρόνια στη χώρα μας έχει:

· μειωθεί το κόστος απόλυσης κατά 50% λόγω της διεύρυνσης του χρόνου προειδοποίησης,

· μειωθεί κατά 20% το κόστος των υπερωριών,

· αυξηθεί το ανώτατο ποσοστό απόλυσης από 2% σε 5%,

· μειωθεί η προσαύξηση των αμοιβών σε εργαζόμενους με μερική απασχόληση όταν δουλεύουν παραπάνω.

Η εφαρμογή αναπτυξιακής πολιτικής που θα βάλει επιτέλους μια τελεία στον ασταμάτητο κατήφορο της ελληνικής οικονομίας και θα σημάνει την επανεκκίνησή της είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε αναγκαία.

Αντώνης Σπηλιώτης
Πρόεδρος ΝΟ.Δ.Ε. Ν.Δ. Ν. Κορινθίας